Historie
RUIM EEN EEUW TOETEN EN BLAZEN IN WATERLAND.
Aan het begin van de vorige eeuw boekten de vakverenigingen succes met afspraken met de werkgevers waarbij werd overeengekomen dat men niet meer behoefde te werken van zonsopgang tot zonsondergang. De meeste mensen kregen zodoende tijd voor ontspanning. Sportverenigingen waren nog zeer dun gezaaid, maar fanfarekorpsen en zangkoren rezen vlak na de eeuwwisseling als paddestoelen uit de grond.
In Durgerdam en Schellingwoude werden in 1905 de fanfares ‘Hou en Trouw’ en ‘Ons Genoegen’ opgericht en later in 1913 kwam daar in Schellingwoude nog een tweede korps bij n.l. Excelsior.
In 1909 ontstond ook nog een christelijk korps. Ten slotte werd met vereende krachten te Zunderdorp in 1908 de fanfare ‘Eensgezindheid’ opgericht.
Holysloot kon geen muziekvereniging op de been brengen maar wel een in Waterland enigszins bekende zangvereniging ‘Aurora’ onder leiding van J. Dierdorp. Bekend vooral ook om de meisjes van Holysloot die in dat zangkoor zaten, zoals in de notulen van ‘Wilhelmina’ van 5 januari 1911 staat aangegeven: ‘Want als wij maar hier of daar over spreken daar wij ze nodig hebben ze zijn er ook direct voor bereid’.
Tot in de jaren dertig van deze eeuw werd op de jaarlijkse uitvoeringen voor donateurs en andere belangstellenden naast muziek ook toneelspel ten gehore gebracht, bijv. ‘Roode Sander’ geschreven door Justus van Mourik. Tot slot van de avond ‘vrij bal waar van flink gebruik werd gemaakt’.
Ieder jaar ging men één of twee keer naar concours. Een reis naar Den Helder of Slikkerveer nam in die tijd het grootste deel van de dag in beslag. Aan het concours was altijd een marswedstrijd verbonden. Veertien dagen voor de wedstrijd vroeg men dan aan de burgemeester van de gemeente Ransdorp toestemming om rondom toren en kerk te mogen oefenen in het al spelende marcheren.
Iedere fanfare was trots op zijn vaandel en bij marswedstrijden was de vaandrig dan ook een man van niet te onderschatten belang voor de vereniging. Daar de aankoop van een vaandel met toebehoren nogal prijzig was liep men in de begintijd van de vereniging met een bord waar de naam van de vereniging op stond vermeld. In de notulen is te lezen dat men hevig gegriefd was omdat men had vermeld dat men met een ‘baanschuiver’ voorop liep.
In 1922 ontving ‘Wilhelmina’ Ransdorp van de Gemeente Amsterdam materiaal voor een muziektent. Onder leiding van C.Schreuder hebben de muzikanten deze zelf opgebouwd en geschilderd. In Durgerdam, Schellingwoude en Zunderdorp zal de opbouw van de muziektent op dezelfde wijze hebben plaats gevonden.
De gehele dorpsbevolking leefde mee met het fanfarekorps en bij een eerste prijs werden de vlaggen uitgestoken. Veelal keerde men pas terug in de vroege uren van de volgende dag, al dan niet rechtop lopend. Voor menig muzikant wachtten om half vijf de koeien die gemolken moesten worden. Om alles weer in evenwicht te brengen werd de volgende uitvoering gehouden op verzoek van de ‘Geheelonthouders vereniging’.
Van belang in de vereniging was de Commissie van Bijstand. Deze commissie zorgde o.a. voor de organisatie van een bazaar ter verkrijging van gelden voor aankoop van nieuwe instrumenten. Tevens had menige fanfare een beschermheer, veelal de burgemeester of een andere hoogwaardigheidsbekleder zoals Mr. Korthals Altes voor ‘Ons Genoegen’ Schellingwoude.
In de jaren 1929/1930 valt op dat leden bedanken voor de muziekvereniging omdat zij er de voorkeur aan geven naar de radio te luisteren en zodoende geen tijd meer hebben om te repeteren!!
Van de zes genoemde muziekverenigingen hebben ‘Excelsior’ Schellingwoude en de christelijke fanfare te Ransdorp maar een kort bestaan gehad. ‘Hou en Trouw’ uit Durgerdam werd in 1927 opgeheven en de muzikanten zijn met hun muziekinstrumenten naar ‘Ons Genoegen’ Schellingwoude gegaan. Van 1921 af zijn ‘Wilhelmina’ Ransdorp en ‘Eensgezindheid’ Zunderdorp gezamenlijk opgetreden. Maar omdat de samenwerking niet naar wens verliep is in 1930 ieder zijns weegs gegaan. ‘Eensgezindheid’ werd een harmonie, ‘Wilhelmina’ bleef een fanfare. Deze Zunderdorpse vereniging heeft het nog tot 1955 kunnen volhouden. In dat jaar werd de vereniging opgeheven waarna een aantal muzikanten naar Ransdorp zijn gegaan.
‘Wilhelmina’ Ransdorp stond al voor 1930 onder leiding van dirigent S.A. Noom en op zijn initiatief werd vanaf 1946 gezamenlijk gerepeteerd met ‘Ons Genoegen’ Schellingwoude. Deze samenwerking wierp al snel resultaat af want regelmatig werden successen bij concoursen geboekt in de ‘superieurenafdeling’.
In 1955 werden de fanfarekorpsen omgezet in een harmonie d.w.z. houtblaasinstrumenten zoals klarinetten werden aan het instrumentarium toegevoegd. De nauwe samenwerking tussen de beide korpsen leidde in 1962 tot een fusie.
Uiteindelijk is van de zes oorspronkelijke verenigingen alleen de ‘Waterlandse Harmonie’ overgebleven. Na de omzetting tot een harmonie is nog menig succes behaald, ook onder de leiding van de huidige dirigent Thomas Geerts.
Ontspanning is nog steeds de belangrijkste doelstelling van de ‘Waterlandse Harmonie’ maar dat behoeft een goede prestatie op muzikaal gebied uiteraard niet in de weg te staan.